Inhoud, ruimte en tijd
De jonge lifter Eppo komt in contact met de achttienjarige Tabby en ze besluiten samen een roadtrip te ondernemen. Gaandeweg het verhaal wordt duidelijk dat beide jongeren op de vlucht zijn voor hun problemen. Eppo kan zijn verdriet geen plaats geven en maakt daarom een roadtrip . Zijn stiefbroer is overleden en tijdens hun laatste ontmoeting ontstond tussen Eppo en hem een ruzie. Eppo voelt zich daarom schuldig aan de dood van zijn stiefbroer. Tabby is zwanger van haar vriend Rob, maar Rob wilt geen kind en heeft het liefste dat Tabby abortus laat plegen. Tijdens de roadtrip, die grotendeels door Frankrijk voert, groeien Eppo en Tabby ondanks de tegengestelde karakters steeds meer naar elkaar toe en ontstaat er een vriendschap. Eppo omschrijft zichzelf als een jongen die het liefste ‘normaal’ doet. In tegenstelling tot Tabby, die het liefste een beetje ‘lekker gek’ doet. Het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van Eppo. Het perspectief wisselt niet tijdens het verhaal. Als het vertrouwen tussen beide groot genoeg is, delen Eppo en Tabby de problemen met elkaar. Het verhaal speelt zich in de huidige tijd af en de auto van Tabby vormt, buiten de flashbacks, de omgeving en de tussenstops de omgeving, het decor. De personages zijn als het ware in de auto tot elkaar veroordeeld, hierdoor wordt een sterke band gecreëerd. De roadtrip wordt chronologisch beschreven, flashbacks vullen het verhaal op een passende manier aan en dit alles in een hedendaags decor.
Thematiek en eigen perceptie
Het thema van het boek zijn de problemen die beide personages hebben. Het zijn geen doorsnee tienerproblemen, maar iets hevigere problemen. Wel zijn het problemen waarmee een puber geconfronteerd kan worden. Een adolescent wordt vaak tijdens deze levensfase voor het eerst geconfronteerd met bijvoorbeeld een sterfgeval of komt in aanraking met seks, waarbij zwangerschap op de achtergrond een rol speelt. Elke puber heeft wel eens de neiging om weg te lopen van deze narigheid. Vluchten of escapisme is een terugkerend thema in jeugdboeken en in dit verhaal vertaalt het zich in een roadtrip. Deze verhaalopbouw is ook terug te vinden in de 18e eeuwse bildungsromans. In deze romans verlaat de hoofdpersoon na een harmonieuze kindertijd zijn veilige thuishaven. Vanwege een conflict thuis begint hij te zwerven. Tijdens deze reis komt de persoon tot inkeer en maakt vervolgens een geslaagde terugkeer in de volwassenenwereld. Deze opbouw vindt de lezer ook terug in Rotmoevie. Vanwege het weinig vernieuwende plot liggen de clichés op de loer. Een voorbeeld van een clichématige uitwijding in het verhaal is de korte ruzie tussen de reisgenoten. Eppo kiest op een bepaald punt in het boek, na een ruzie met Tabby, om alleen de reis voort te zetten. Tabby haalt hem daarna weer op en de reis gaat weer verder. Ik vond deze uitwijding nogal voorspelbaar, de lezer twijfelt geen moment aan de goede afloop. Vanaf het moment dat Eppo uit de auto stapt, is het al duidelijk dat beide deze ruzie verderop in het verhaal bijleggen. Persoonlijk ben ik altijd wel gecharmeerd van roadmovies, vandaar dat ik hoge verwachtingen had bij dit boek. De kaft sprak mij aan, evenals de titel die de lading van het verhaal goed dekt. Het is geen leuke vakantiereis, maar een rottige roadtrip. Voor mijn gevoel kwam dit verhaal nogal langzaam op gang. Het duurt de nodige bladzijdes voordat de personen vertrouwd zijn met elkaar. Pas op dat moment worden de problemen duidelijk en krijgt het verhaal meer diepgang. Het verhaal van Eppo bevat meer diepgang dan dat van Tabby. Persoonlijk vond ik dit niet storend, maar als je als lezer meer diepgang zoekt kan dit tegenvallen. Positief aan het verhaal is dat het vlot geschreven is. Eppo is degene die het verhaal verteld en daardoor is het mogelijk om je als lezer goed in de personage in te leven. De schrijfster maakt gebruik van mooie zinnen met diverse metaforen. De laatste zin is hier een voorbeeld van: “Elke golfslag gaf me een speelse dus, maar ik viel niet om. Ik viel niet om. Ik stond weer.” Rotmoevie is weinig origineel, maar erg mooi verwoord.
