Het huis van eb en vloed
Inhoud, ruimte en tijd
Manouk is een excentriek meisje dat nogal op zichzelf is. Thuis wordt zij geconfronteerd met een moeilijke situatie. Haar vader en moeder hebben geen gevoelens meer voor elkaar. Manouk lijdt daaronder en schrijft haar gedachtes op papier: “Op papier doen gevoelens minder pijn,” schrijft ze. Manouk gaat vaak wandelen in de buurt van de abdij en leert daar de fotograaf Arne kennen. Hij woont in een klein huisje
in de omgeving van de abdij, het huis van eb en vloed. Arne heeft net als Manouk een ongewoon karakter. Manouk wordt verliefd op Arne, maar Arne wil deze liefde liever op afstand houden. Het verhaal speelt zich bij Manouk thuis, in het huis van eb en vloed en in de omgeving van de abdij af. Af en toe gaat Manouk met Arne op pad om foto’s te maken, een hobby van Arne.
Thematiek en eigen perceptie
”Hij heeft foto’s die ik niet mag zien. Maar hij vertelde me wel veel over zijn broer. Er ligt nog veel in hem te woelen dat nog niet naar buiten wil. Maar ik speel graag met de gedachte dat ik hem langzaam pel, als een ui, schil na schil.” De onbeantwoorde liefde van Manouk voor Arne is de rode draad van het verhaal. De twee karakters blijken nogal verschillend. De titel symboliseert deze tegenstrijdigheid met de woorden, eb en vloed. De liefde is voor Manouk niet gemakkelijk, zeker niet gezien haar thuissituatie. Ze kan met haar ouders moeilijk praten over de gevoelens die ze voor Arne heeft en besluit deze op te schrijven in een schrift. De gevoelens die Manouk verwoordt doen nogal poëzieachtig aan en de schitterende woorden die zij kiest geven dit verhaal een mooie dynamiek. “De stilte is hier heel anders dan thuis. Daar is de stilte tot barstens toe gevuld met alles wat niet wordt gezegd,” schrijft Manouk over haar thuissituatie. Naar mijn mening zullen veel jeugdige lezers zich in deze gevoelens herkennen. Daarnaast kan de lezer het gedrag van beide karkaters op verschillende manieren interpreteren. Het boek kan daarmee een psychologische functie vervullen binnen de jeugdliteratuur. Gedurende het lezen stelt de lezer zichzelf steeds de vraag: zal de liefde van Manouk beantwoord worden en wat heeft de Arne toch te verbergen? Het is de moeilijk te doorgronden Arne die het verhaal een aangenaam mystieke tint geeft, dit zet de lezer ertoe aan verder te lezen."Arne is een boek dat ik wil lezen, maar op de pagina’s staat een geheimschrift. Hij wil me de code niet geven." Aan het einde van het boek wordt deze puzzel opgelost en weet de lezer waarom Arne moeite heeft met de gevoelens die Manouk voor hem heeft. Dit alles wordt verpakt in een waardig slot met een mooie onverwachte wending. Door het poëtische karakter denk ik niet dat elke lezer dit boek in één adem uitleest. Een lezer die niet van taal of poëzie houdt kan dit verhaal als langdradig ervaren. Toch zit de kracht van dit boek in de authentieke omschreven gevoelens. Het huis van eb en vloed is daarom mijns inziens een opstapje naar de serieuze literatuur, maar de auteur verliest de toegankelijkheid niet uit het oog. Ed Frank ontving terecht een boekenwelp voor dit meeslepende boek. Een boek waarin hij het liefdesleven van een dromerige puber op een dichterlijke manier schetst. De thema’s die de schrijver in dit boek aanhaalt komen daarom intens aan bij de lezer. Het huis van en vloed gaat over problematische liefde, de kracht van woorden en de levensweg van een puber op zoek naar antwoorden.
